İŞTE SORUN BURADA

18/05/2017

Değerli bir hocamız, bulunduğu şehirde İslam’a hizmet eden kurum ve kuruluşların o şehirdeki imamı, halifesi, ağabeyi, başkanı durumunda olanlara evinde ziyafet verir.

Yemekler yendikten, eller ve ağızlar yıkandıktan sonra kahve ve çayla beraber sohbete de dalarlar.

Ev sahibinin iyi bir hoca olduğunu bildiklerinden, sözü sofranın sahibine bırakırlar.

Ev sahibi hoca da onlara Allah celle celalühü anlatmaya başlar.

Sevgili peygamberimizin,

عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : " لَا تُطْرُونِي كَمَا أَطْرَتِ النَّصَارَى عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ ، فَإِنَّمَا أَنَا عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ

 “Beni Hıristiyanların Meryem oğlu İsa’yı övdüğü gibi övmeyin. Ben ancak Allah’ın kulu ve Rasülüyüm” dediğini. (Buhari, Sahih, K. Ehadisü Enbiya) anlattıktan sonra Allah’ın Rasülüne itaat etmemiz çokça tekrarlanmış, Ona salatü selam getirmemizi Ahzab süresinde emredilmiş. Fetih süresinde ona yardım etmemiz ve saygı göstermemiz emredilmiş.

Ama hiçbir zaman onun insan olduğunun unutulmaması, ilahlaştırılmaması için onun beşer/insan olduğu devamlı vurgulanmış.

Ayrıca Tahrim süresinin birinci ayetinde, sevgili peygamberimizin verdiği bir fetvanın doğrusu bildirilmiş.

Bedir savaşında alınan esirlerle ilgili olarak sevgili peygamberimizin Enfal süresinin 67-68 inci ayetlerle uyarılması, Abese süresinde A’maya yapılan tavrın doğru olmadığı gibi düzeltmeleri anlattıktan sonra sırayla anlatır ve onlar da tatlı tatlı hem de baş sallayarak, “Ben de biliyorum” iması vererek dinlerler.

Hoca efendi müsafirlerinin en yaşlısından başlayarak, “Sen” der, “filan efendiye söyle o yanlışı yapmasın, öbürüne ve diğerlerine de yanlışlarını söyledikten ve yanlışın doğrularını Kur’an ve Sahih hadislerden delillendirerek anlatırken dayanamazlar ve “Bizim lider, efendi, şıh, şeyh ne yapmışsa doğrudur” diye itiraz ederler.

Şimdi bu hoca efendi, konuşmasının başında “Hiçbir insanı, Allah’ın Rasülünden daha fazla sevmeyelim; Hiçbir peygambere olan sevgimizi Allah sevgisinin önüne geçirmeyelim” deseydi hepsi birden ellerini göğüslerine kaldırarak veya başlarını eğerek “Eyvallaaaah” derler ve tasdik ederlerdi.

Burada sorun yok.

Ama peygamberinin hata ettiğini kabul ederken, liderinin, efendisin, şıhının, şeyhinin, ağabeyinin hatasını kabul etmeye yanaşmaz.

İşte sorun burada.

İmanımıza yeniden çeki düzen verelim.