ANA SAYFA



KİTAPLARIM


    BAŞ KALDIRI DUASI (3)


    İki gündür görüyorsunuz. Namazlarımızda okuduğumuz ayet ve hadisler bizi bu dünyada neyi nasıl yapacağımızı ve asıl vatanımız olan Cennete hazırlanmak için bu dünyada izzetimizi koruyarak yaşamamız gerektiğini öğretiyor.

    Aziz olan Allahın değerlerine değil de onun yarattığı insanların derğerlerine bağlanır ve ölümlü insanın değerini Allahın ve rasülünün değerlerinin önüne geçirirsek Allaha kul değil Allahın kullarına kul olmuş oluruz.

    Elmalılı merhum Fatiha süresinin tefsirinde birinci cildin 129 uncu sayfasında hürriyeti tarif ederken “Lisanı İslam’da hürriyet, hukukuna malikiyettir” diye tarif etmiş.

    Yatsı namazından sonra kıldığımız Vitir namazının son rekatında okuduğumuz Kunut duasında “Seni bütün iyiliklerle överiz. Sana şükreder, nankörlük/kafirlik yapmayız.” Derken yeryüzünde Rabbimizin yarattığı her şeyin bir hikmete binaen yaratıldığını, başı boş, gayesiz, hikmetsiz hiç bir şey yaratılmadığını ve bütün bu yarattıkları nedeniyle ona şükrettiğimizi teşekkür ettiğimizi, nankörlük ve kafirlik yapmadığımızı ifade ediyoruz.

    “Sana isyan edenleri makamından hal’ eder/çıkarır atarız ve onu terk ederiz.” Derken “Gelene ağam, gidene paşam” diyenler olmadığımızı, Allaha isyan edenleri bulundukları makamdan hal’ ederiz, yani verdiğimiz o makamdan indirmesini de biliriz. Diyoruz.

    “Nahleu” biz onu hal’ ederiz” derken de “Ben” demiyoruz “Biz” diyoruz.

    Bu kunut duasında hep “Biz” dememiz öğretiliyor.

    Bu kelime eski Osmanlı dilinde kullanılırdı.

    “Halife hal’ edildi” denildiğinde makamından aşağı indirildi anlamına gelirdi.

    Rabbimiz, Musa aleyhisselamın “Tuva” vadisinde rabbiyle konuşmaya gittiğinde Rabbimizin ona “Şüphesiz Ben, senin Rabbinim, ayakkabıla¬rını çıkar. Çünkü sen mukaddes "Tuva" vadisinde¬sin.” Dediğini haber verir.

    Bizim rabbimize olan yürüyüşümüzde bizimle Rabbimiz arasına giren her şeyi ayağımızın altında çiğnediğimiz ayakkabı gibi fırlatıp atacağımızı “Nahleu/biz onu atar ve ondan kurtuluruz” diyoruz.

    Rabbimize doğru koşarken eğer ayak bağımız insansa onu hal ederiz, mal ise onu da hal ederiz diyoruz.

    Yatağımıza yatmadan önce Kunut duasında Fatiha’ da okuduğumuzu tekrarlıyoruz ve “Allahım, biz ancak sana kulluk yaparız” diyoruz. Yani kula kul olmayız.

    “Senin için namaz kılar secde ederiz ve ancak senin rızan için çalışırız.” Derken yaptığımız ibadeti de secdeleri de riya/gösterş için yapmadığımızı ifade ederiz.

    İbadetlerimizi ticarete dönüştürmemeye kendimizi ikna duaları yaparız.

    “Sana hizmet eder, rahmetini ümit eder, azabından korkarız. Senin azabın kafirlere mutlaka kavuşacaktır.” Derken Cenabu Hakkın kurallarına göre yaptığımız her hizmetin faydası halka olsa da bu hizmetleri biz Hakkın rızası için yaptığımıza inanırız.

    Kafirlerle buluşacak olan azabdan da korkarız ve kafirlerinde o azaba kavuşmaması için, canlarının cehennemde yanmaması için malımızı, canımızı Allahın dinine bütün insanların iman etmesi için harcamayı ibadet kabul eder, bu yolda verdiği malın da canın da Allah katında cennet karşılığında satın alındığına iman ederiz.

    Buyurun her gün yere yüzünde yaşayan her insanın Müslüman olup canının cehennemde yanmaması için dua okuyan, kazandığı malı o yolda harcayan mı daha şefkatli, merhametli, kahraman, yoksa “hep bana hep bana” diyenler mi?

    Kararı siz verin ve gereğini yapın.