24/06/2019/Pzrts/Milligazete
Bizim ürettiğimiz değerlerin bir kısmı bizim tarafımızdan çöp sepetine atılır, bir kısmı bir zaman değerli bulunur ve tutar.
Ömrümüz boyunca soluklanan bizim ürettiğimiz değerler, bizim ölümümüzle beraber o da tarih sayfalarıyla kefenlenir.
Bizim değerlerimiz, karanlığımızı aydınlattığımız çıra, lamba, fener, el feneri, elektrik aydınlatması gibi çağa göre değişir.
Ama Rabbimizin yarattığı güneş, hazreti Ademden önce ve sonra bu güne kadar aydınlatmaya devam ettiği gibi kıyamete kadar da devam edecek.
Bizim çıramızdan elektriğimize kadar hepsini yaratan da Allah olduğunu unutmayalım.
Suyu, havayı, onlardan elektrik üreten aklı yaratanın da Allah olduğunu unutmayalım.
Güneş doğunca bütün lambalar söndüğü gibi, güneşi yaratan Allah celle celalühün ölümsüz değerleri de ölümsüzdür ve gönül gözünü İslama açan her gönlü kıyamete kadar aydınlatır.
O bizi yaratan Allah celle celalüh, Hazreti Ademin vücudunda cennete doğru yarış başlattı.
Bir gün geldi tenimizle canımız buluşunca biz, bu yarışı kendi çağımızda devam ettiriyoruz.
Şu anda bütün insanlar, doğduğu günden son nefesine kadar her an ve günde bu yarışa katılmış demektir.
Ergenlik çağına gelince ilahi değerleri bırakıp insani değerleri alarak, yolunu cehennem tarafına çeken yoldan çıkmışları da cennete doğru koşanlar arasına çekmekle de görevliyiz biz.
Bu yarışta birbirimizi geçmek serbest. Kimse kimseye haset dirseği vurmadan, iftira tekmesi atmadan koşmakla ve geçmekle görevliyiz.
Yoldan çıkanları geri çevirmek için arkasından koşmak da hedefimizdir bizim.
Bu yolun yolcularından birincileri, tartışmasız peygamberlerdir.
Onların izinden giden bütün insanlar güçleri oranında değerlendirilir.
Sahip olduğunuz can, mal, unvan, makam, şan, şöhret, imkan
unların hepsi güç tür ve bu gücü yaratan da Allah olduğuna göre Onun verdiği gücü, Onun değerlerinin hakim olması için kullanmak, yarışı devam ettirmek demektir.
Allahın razı olması ve cennetini lütfetmesi ödülü, verenin verdiğiyle değil, verenin niyeti ve gücüyle orantılı olarak verilir.
Ebu Hüreyre (r.a.) rivayet ediyor: Peygamber efendimiz:
أَخْبَرَنَا قُتَيْبَةُ قَالَ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ عَنْ ابْنِ عَجْلَانَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي سَعِيدٍ وَالْقَعْقَاعُ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَبَقَ دِرْهَمٌ مِائَةَ أَلْفِ دِرْهَمٍ قَالُوا وَكَيْفَ قَالَ كَانَ لِرَجُلٍ دِرْهَمَانِ تَصَدَّقَ بِأَحَدِهِمَا وَانْطَلَقَ رَجُلٌ إِلَى عُرْضِ مَالِهِ فَأَخَذَ مِنْهُ مِائَةَ أَلْفِ دِرْهَمٍ فَتَصَدَّقَ بِهَا
Bir dirhem, yüz bin dirhemi geçti. Dediğinde bu nasıl olur ya Rasülellah? Diye soruldu.
Bir adamın iki dirhemi vardı o iki dirhemden birini sadaka olarak verdi.
Bir adamda malının yanına gitti ve malından yüz bin dirhemi sadaka olarak verdi. Dedi. (Hakim, Müstedrek, K. Zekat, Nesai, Sünen, K. Zekat, Bab 49, Ahmet, Müsnet 2/379)
İki dirhemi/lirası olan ve onun birini verenin sevabı bin dirhem vereninkinden fazladır. Çünkü biri varlığının yarısını verdi, öbürü belki yüzde birini verdi.
Onun için biz, sevgili peygamberimize uyarak her gece yatmadan önce Bakara süresinin son iki ayetini okuruz.
لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ
Allah, kişiye ancak gücünün yeteceği kadarını teklif eder buyurur. (Bakara süresi ayet 2/286)
Kimse üzülmesin, Keşke ben, o makamda olsaydım, param olsaydı, şöhret benim olsaydı
gibi mazeretlerle yarıştan kaçmamak gerekir.
Sana, verdiğinden soracak Rabbimiz.
Allahın verdiği gücün, hepsini sevdiğin baban, annen, kardeşin, hocan, liderinin sana öğrettiği değerlerin yaygınlaşması için çalıştığın kadar Allah için de çalış demeyeceğim, çünkü yaratılanların bize verdiği şeyler de Rabbimizin yarattığıdır.
Onun için Rabbimiz, kafirlerin kendilerine değer üreten Firavun, Lat, Menat, Uzza ..gibi put insanlara olan sevgilerinden bahsettikten sonra, iman eden Müslümanların Allah celle celalühü daha fazla sevdiklerini şöyle haber verir.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آَمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَاب)
İnsanlar arasında, Allah'tan başkasını Ona ortak koşanlar ve onları Allah'ı sever gibi sevenler vardır. İman edenlerin Allah'a sevgisi ise daha kuvvetlidir. Zalimler azabı görecek¬leri zaman bütün güç ve kuvvetin şüphesiz Allah'a ait olduğunu ve Allah'ın gerçekten çetin azaplı olduğunu keşke (Bu dünyada iken) bilselerdi. (Bakara süresi ayet 2/286)
Yarış bitmedi. Allahı seviyorum diyenler, bu günden itibaren, gücümüz oranında, dünyadaki bütün insanlara yaratılanların hiç birinin, yaratanın değerinden, ahkamından, kanunundan daha değerli değer, ahkam, kanun koyamayacağını duyurmaya, yaşamaya çalışalım.
Hazreti Ademden beri, hiçbir insan, tabiata bir tek kanun koyamamış.
İlim adamları tabiata Rabbimizin koyduğu kanunları keşfederek bir çok işimizi kolaylaştırmışlar.
Tabiata Rabbimizin koyduğu her kanundan yaratılan her şey memnun.
İşte biz, Rabbimizin Kuranında bildirdiği Sevgili peygamberimizin yaşadığı, tebliğ ettiği ve açıkladıkları kanunlarına çağırıyoruz bütün insanlığı.
İnsanı insana itaate değil, insanları yaratanın koyduğu değerlere çağırmaya çalışalım.
Son bir ay içinde yaptığınız siyasi çalışmanın bir tık üstünde çalışalım ki, ayette bahsedilen Müslümanlar arasına girebilelim.
Koşu, ilk nefes aldığımızda, kulağımıza okunan ezanla duyduğumuz Kelime-i şehadeti, son nefesimizi verdiğimizde söyledikten sonra sona erer.
Allah celle celalüh, hepimizi doğru yola ilettikleri, afvedip sağlık-sıhhat verdikleri ve sevip korudukları arasına katsın. Amin.
